НІЛ ГІЛЕВІЧ: “КАБ У ЧАС АПОШНІ ЎЗЯЦЬ З САБОЙ НАВЕКІ...”
Я— беларус
Я — беларус, янарадзiўся
На гэтай казачнайзямлi,
Дзе мiж лясоў iпушчаў дзiкiх
Адвеку прашчурыжылi.
Я — беларус, яганаруся,
Што маю гэтаеiмя:
Аб добрай славеБеларусi
У свеце знаюцьнездарма!
Я — беларус, i яшчаслiвы,
Што мацi мову мнедала,
Што родных песеньпералiвы
I зблiзку чую, iздаля.
Я — беларус, iхоць сягоння
Яшчэ малы, алескажу:
Я родам з племянепакорных
I прад бядой незадрыжу!..
хxx
Паклон табе, мойбеларускі краю!
Ты – мой, я –твой: ад роду і навек.
Я зноў і зноў дасэрца прыкладаю
Твой ліст дубовы– як чароўны лек.
За хлеб, што ем,за песьні, што сьпяваю,
За шчасьце зваццаіменем тваім –
Паклон, паклонтабе, мой родны краю!
Ты – мой, я –твой: усюды і ва ўсім!
===
Краймой беларускі
Край мой беларускі,край!
Дай мне прыгарнуцца,дай!
Да твайго ляснога
Вераснога долу,
Дзе так шчасцямнога
Выпала на долю,—
Дай жа прыгарнуцца,дай!
Край мой беларускі,край!
Дай ты мне напіцца,дай!
Той вады гаючай
З той крыніцывечнай,
Дзе ад ран балючых
Ты арлоў вылечваў,—
Дай жа мне напіцца,дай!
Край мой беларускі,край!
Дай ты мнепаслухаць, дай!
Як на лад пявучы
Старажытнай мовы
Тут гамоняцьпушчы,
Там шумяць дубровы,—
Дай жа мнепаслухаць, дай!
Край мой беларускі,край!
Дай ты мнепрайсціся, дай!
Па тваіх прасторах,
Па шляхах бясконцых,
Уначы — пры зорах,
Раніцой — прысонцы, —
Дай жа мнепрайсціся, дай!
Край мой беларускі,край!
Дай мне наглядзецца,дай!
На твае на пожні,
На лугі ды рэчкі,
Каб у час апошні
Ўзяць з сабойнавекі, —
Дай жа наглядзецца,дай!
===
Роднаямова
Як ты дорага мне,мая родная мова!
Мілагучнае,звонкае, спеўнае слова!
Ты калісьці зкалыскі мяне падымала
I вучыла ў бацькоўна руках гаварыць.
У жыцці маім слованайпершае «мама»
I цяпер для мянесама міла гучыць.
Я па літарахродных вучыўся чытаць,
I буквар для мянебыў жыцця палавінай.
Быў шчаслівы яроднаю мовай сказаць
Першы раз:«Беларусь, мая сонца-краіна!»
I цяпер для мянеты з усіх прыгажэй,
Хоць, я ведаю,моваў на свеце нямала,
I з усіх песняроўмне мілей і бліжэй
Роднай мовы пясняр— неўміручы Купала,
А задумае ворагз далёкага краю
Апляваць, адабраць,знішчыць мову маю —
He дазволю.
He дам.
He прадам.
He змяняю.
I да смерці заволю тваю пастаю!