АГЛЯД ЗАМЕЖНАГА ДРУКУ (11–14.01.2013)

11 студзеня 2013 г. польская газэта “Gazeta Wyborcza” напісала пра Барыса Савінкава як пра “архіворага бальшавікоў”. Артыкул пачынаецца з эпізода арышту Савінкава ў Менску 16 жніўня 1924 г. Чэкісты ўварваліся ў кватэру, дзе пасьля пераходу савецка-польскай мяжы знаходзіўся Савінкаў. Камандзёр чэкістаў сьмяяўся ў твар арыштаванаму і прызнаўся, што яны рыхтавалі гэтую апэрацыю на працягу паотара гадоў.

Наш камэнтар: На працягу доўгага часу Лубянка дурыла Эўропу і расейскую белую эміграцыю і нават такога вопытнага рэвалюцыянэра-антыкамуніста, як Савінкаў. Прыдумалі фальшывую “апазыцыйную” структуру, фальшывых баевікоў і фальшывых антысаветчыкаў. І здолелі захапіць Савінкава ў нашым Менску.

А ўсё ад таго, што ў Эўропе не хацелі паслухаць інфармацыю ад беларускіх людзей. Такія беларусы былі ў Эўропе, найбольш іх было ў Польшчы. Яны б распавялі пра сапраўдны стан рэчаў у Беларусі і ва ўсёй саўдэпіі, пра псэўдаапазыцыю і агентуру.

Сёньня гісторыя паўтараецца. Эўропа зноў ня хоча слухаць сумленных беларусаў. Замежжу падабаецца гаварэньне падстаўных. А гэта кепска канчаецца.

12 студзеня 2013г. нідэрдяндская газэта “De Telegraaf” напісала пра дэманстрацыі курдаў у Парыжы. Тысячы курдаў з усяе Эўропы пратэставалі супраць забойства трох актывістак курдскага нацыянальна-вызвольнага руху ў Парыжы. Людзі патрабавалі знайсьці і пакараць забойцаў.

Наш камэнтар: Па ўсяму бачна, што йдзе сапраўдная барацьба, дзейнічае сапраўдная палітычная эміграцыя, якую падтрымліваюць суайчыньнікі. Гэта вам не мясцовыя “а ну-ка, девушкі!”, што камфортна атабарыліся ў шэрагу эўрапейскіх гарадоў у “белдамах” ды засьвяціліся ў антыбеларускай дзейнасьці, якой кіруюць “славные органы” акупацыйнага рэжыму.

12 студзеня 2013 г. французкая газэта “Le Figaro” напісала пра грамадзкую дыскусію ў Румыніі. Яна тычыцца праекту пабудовы вялікага сабора Румынскай Праваслаўнай Царквы. Людзям не падабаецца, што сабор зьбіраюцца будаваць у асноўным на дзяржаўныя сродкі. А ў краіне сур'ёзныя эканамічныя праблемы ў сувязі з крызісам. Многія шакіраваны такімі плянамі.

Наш камэнтар: У Румыніі прынамсі ёсьць дыскусія. І Царква там свая, нацыянальная, а не чужая, акупанцкая РПЦ.

У Беларусі (перш за ўсё ў сталіцы і абласных цэнтрах) ніхто ні ў каго не пытаўся, а будаваў і будуе вялізныя будынкі РПЦ. Ды толькі туды ходзіць зусім мала людзей, будынкі пустыя і паўпустыя. Чужыя бацюшкі час ад часу шакуюць беларусаў сваёй “форматворчасьцю”. Нікога не пытаючыся, яны паставілі на ўскраіне Менска на двары сабора помнік папярэдніку цяперашняга генэрала-патрыярха РПЦ Кірыла — Алексію (у Расеі няма помнікаў гэтаму расейскаму дзеячу). На тым жа двары ўжо стаіць “помнік” беларускаму сьв. Кірыле Тураўскаму. Беларусы ўспрымаюць гэтага скульптур-пэрсанажа як пластычны зьдзек з нашай гісторыі. Ён уздымае ў руцэ нейкую крывую палку (маецца на ўвазе “посах”). Барада і валасы на галаве ўскудлачаныя, вочы вылупленыя. Усім выглядам ён падобны на нецьвярозых папоў з твораў крытычнага рэалізму — напрыклад з карцін В. Пярова. Усё чужое і навязьлівае.

Стала вядома таксама пра праект пабудовы будынка РПЦ на тэрыторыі Курапатаў. І зноў беларусаў ніхто не пытаецца. Можа РПЦ прызначыць настаяцелем гэтага будынка “гісторыка” Кузняцова? Тады абсурд быў бы стылёва завершаным.

13 студзеня 2013 г. бэльгійская газэта “De Standaard” паведаміла з Ватыкана. Там адбылася “дэманстрацыя супраць гамафобіі Ватыкану”. Сярод невялікага натоўпу на плошчы сьв. Пятра агаліліся путаны з арганізацыі “Femen”. На голых плячах у іх было напісана па-ангельску “Мы верым у гэяў”. На фота ў газэце — над натоўпам тры нацыянальныя ўкраінскія сьцягі.

Наш камэнтар: У той жа дзень выступы “у абарону гэяў” прайшлі ў Парыжы. Цікава, што да дэманстрацыі паскудзтва далучыўся і Менск. Міліцыя наведала прытоны збачэнцаў у нашай сталіцы. Усё гэта цяпер падаецца ў мясцовых “дэмСМІ” як “тэрор супраць правоў чалавека”. Бачна, што нехта спрабуе хватка перавесьці ўвагу грамадзтва з сапраўдных сацыяльных і палітычных праблемаў на садомскі вэрхал. Перарабілі нават на садомскі капыл хрысьціянскі дэвіз “Мы верым у Бога”. Беларусам трэба гнаць ад сябе ўсіх гэтых “фэмэн”, путан і іншую збачэнскую брыду.

13 студзеня 2013 г. іспанская газэта “АВС” напісала, што ў Маскве і Пецярбургу тысячы расейцаў выйшлі на дэманстрацыі пратэсту супраць расейскага закону аб забароне ўсынаўленьня амэрыканцамі дзяцей з Расеі. Газэта цытуе аднаго з галоўных арганізатараў пратэстаў Удальцова.

Наш камэнтар: Пра гэта паведамляюць многія СМІ сьвету, цытуюць Удальцова. Дзеяньні гэтай эксцэнтрычнай асобы даўно ўжо выявілі, што ён — лубянскі правакатар у жанры папа Гапона. Куды толькі ён, Ксюша Сабчак і іншыя запісныя ні вадзілі натоўпы па вуліцах Масквы, пад дубіны амонаў. І ўсё з адной мэтай — каб людзі пайшлі б на выбары, арганізаваныя крамлёўска-лубянскай хунтай, і ліквідавалі б на гэтых “выбарах” гэтую хунту. Паўтараецца менскі сцэнар з псэўдаапазыцыяй і яе аднолькавымі прыёмчыкамі. Беларусы ўжо зразумелі, хто такія лебедько-вінцучкі-рымашэўскія. А вось расейцы яшчэ вераць сваім удальцовым.

13 студзеня 2013 г. дацкая газэта “Politiken” пісала пра Жэрара Дэпардзё. Пасьля атрыманьня расейскага пашпарта вядомы французкі акцёр выказаўся пра расейскую апазыцыю. Ён сказаў, што “у гэтай апазыцыі няма ніякой праграмы”. Пра маладых жанчын з “Pussy Riots”, якія танцавалі і блюзьнерылі ў саборы, а цяпер сядзяць у лягеры, ён сказаў: “ Калі б такое яны ўтварылі ў мячэці, то яны ўжо ня выйшлі б адтуль...”

Наш камэнтар: Дэпардзё, зразумела, чалавек акцёрскай прафэсіі, да таго ж дзівак. Але трэба прызнаць: пабыўшы ў Расеі ўсяго колькі дзён, француз шмат што зразумеў адэкватна.

14 студзеня партугальская газэта “Expresso” паведаміла з Кубы, што ўрад выдаў новы закон, які дазваляе выезд грамадзянаў за мяжу. Раней трэба было атрымаць “спэцдазвол”, каб выехаць куды-небудзь. Так было больш за 50 гадоў.

Наш камэнтар: Беларусы добра памятаюць, калі яны пачалі выязджаць за савецкую мяжу, нават у капкраіны. Гэта пачалося ўвесну 1991 года. Дыхаў на ладан Савецкі Саюз, ён сканаў праз колькі месяцаў. Кепская прыкмета для кастрыстаў. Падобна, што і там поўны правал прамаскоўскай хунты.

14 студзеня 2013 г. славацкая газэта “Hospodarske Noviny” спаслалася на савудаўска-арабскую газэту “Аль-Ватан”. Паводле яе, сірыйскі прэзыдэнт Асад жыве з сям'ёй на борце ваеннага карабля, які ахоўвае Расея. Пры неабходнасьці ён пералятае ў Дамаск на верталёце і робіць выступы або публічныя сустрэчы.

Наш камэнтар: Кепскія справы ў “друга Масквы” Асада. Няма ўжо надзейнага месца на тэрыторыі краіны. Дыктатар хаваецца за канвойнымі з Лубянкі, баіцца народнага гневу. Набліжаецца канец яшчэ аднаго прамаскоўскага васальнага рэжыму.