ЗАМЕЖНЫ ДРУК (25–28.07.2012)

25 ліпеня 2012 г. славацкая газэта “SME” пісала зь Беларусі. Пра тое, як “прэзыдэнт Лукашэнка” не паедзе на лёнданскую алімпіяду, бо не атрымаў з сваімі чыноўнікамі акрэдытацыі за перасьлед апазыцыі і разгром дэманстрацыі супраць сфальшаваных выбараў у сьнежні 2010 года. Цытуецца “ад апазыцыі” А. Лебедько з АГП, які сказаў, што “цяпер Лукашэнка на хвіліну задумаецца аб тым, што ён ня Бог, а звычайны чалавек і за ўсё трэба несьці адказнасьць”.

Наш камэнтар: Беларускае грамадзтва стомленае як лукашызмам, так і псэўдаапазыцыяй. Бальшыні нашых людзей абсалютна ўсяроўна, паедзе ці не паедзе на Алімпіяду Лукашэнка. “Начхаць” яны хацелі на гэтыя піярныя бразготкі. Пэрыяд містычнага захапленьня балбатлівай дыктатурай і яе галоўнай фігурай скончыўся даўно.

26 ліпеня 2012 г. румынская газэта “Evenimentul Zilei” паведаміла з Кіева пра прыбыцьцё ва Украіну патрыярха РПЦ Кірыла. На лётнішчы да яго кінулася маладзіца з групоўкі “Фэмэн”, агаліла цыцкі і плечы на якіх было напісана па-ангельску “Забі Кірыла”. Яна крычала: “Прэч!” Яе спынілі ахоўнік і манах з сьвіты Кірыла.

Наш камэнтар: Вядома, што гэтага Кірыла ФСБ ахоўвае ня горш за Пуціна. Абы хто проста ня мог бы апынуцца каля трапа самалёта на лётнішчы побач з гэтай асобай ды яшчэ й агаляцца. Тым больш, што гэтых “Фэмэн” усе ворганы ведаюць на пералік. У наяўнасьці чарговая гэбоўская акцыя прафанацыі ўкраінскага пратэсту супраць умяшальніцтва РПЦ у прыватнасьці і Масквы ў цэлым ва ўкраінскія справы. Разумным людзям бачна, што ўсё гэта шыта белымі ніткамі. А вось для заходняй прэсы радасьць — ёсьць аб чым напісаць.

27 ліпеня 2012 г. чэшская газэта “Mlada Fronta Dnes” напісала з Прагі. На Вацлаўскай плошчы ў цэнтры Прагі зьявіліся надпісы на бруку вялікімі белымі літарамі. Адзін з надпісаў быў такі: “Палітычныя партыі служаць мафіі”. Газэта трактуе гэта як патрабаваньне распусьціць усе партыі.

Наш камэнтар: Такое рэгулярна здараецца ва ўсім сьвеце, у Беларусі таксама. “Усё падзяліць!”, “Усіх разагнаць!” і г.д. Часам гэтым займаюцца анархісты, часам тыя, хто ўдае з сябе анархістаў. Мы пра тое чуем з 1988 года, калі пачалося рушаньне Беларускага Народнага Фронту. Рэгулярна на мітынгах і сходах патрыётаў засьвечваліся істэрычныя асобы, якія гукалі: “Все одинаковые: что Лукашенко, что Позняк! Им дела нет до народа! Политика — грязное дело! Всех разогнать!” Разумныя людзі адмахваліся ад гэтых крыкуноў, як ад навязьлівых мух. Зразумела было, што іхная “філасофія” не была іхным індывідуальным прадуктам, а была і ёсьць прадуманай крэатурай гэбоўскай канторы. Сьмешна, што недзе гэта ўсмпрымаюць сур'ёзна. (Але калі няма пра што пісаць — дык чаму ж).

27 ліпеня 2012 г. славацкая газэта “SME” апублікавала артыкул пад тытулам “Пяць тысячаў аб'ектаў пагражаюць расейцам”. Распавядаецца аб тым, што расейскія спэцыялісты склалі сьпіс месцаў, пабудоваў, прыродных зьяваў і прадуктаў чалавечай дзейнасьці, якія ў бліжэйшым часе могуць выклікаць вялікую катастрофу ў Расеі. Землятрусы і паводкі ў сьпісе не самае галоўнае. На першым месцы — пакінутыя заводы і хімічныя склады, якія ўжо нікім не выкарыстоўваюцца і не ахоўваюцца. 6 тысячаў водных аб'ектаў патрабуюць генэральнага рамонту. 400 зь іх у такім аварыйным становішчы, што проста цуд, як яны яшчэ не разваліліся. Пасьля нядаўняй катастрофы ў Крымску ўрад РФ вырашыў праводзіць адмысловыя вучэньні службаў МНС.

Наш камэнтар: Дзікая і п'яная, занядбаная Расея зьяўляецца пагрозай для самога насельніцтва РФ і для ўсяго сьвету.

27 ліпеня 2012 г. летувіская газэта “Lietuvos Rytas” паведаміла, што на рашэньне пракуратуры пад Варшавай распачаліся раскопкі масавых пахаваньняў, мэта якіх знайсьці парэшткі ахвяраў камуністычнага тэрору 1948-1956 гг. Дагэтуль бальшыня сем'яў ахвяраў прамаскоўскага рэжыму ня ведае, дзе пахаваны іхныя блізкія.

Наш камэнтар: Пазнавата ўзяліся, суседзі. Беларусы (першыя ў сьвеце) зрабілі тое яшчэ ў 1988 годзе, адкрыўшы і раскапаўшы Курапаты. У вызваленай ад акупацыйнага прамаскоўскага рэжыму Беларусі будуць працягвацца такія пошукі і раскопкі.

28 ліпеня 2012 г. нарвэжская газэта “Aftenposten” апублікавала артыкул, прысьвечаны сваёй нацыянальнай алімпійскай надзеі — велагоншчыку Эдвальду Боасану Хагэну. Распавядаецца пра ягонае жыцьцё і спартовыя дасягненьні. Артыкул адкрываецца сэнтымэнтальным фота — пяцігадовы Эдвальд на першых сваіх спаборніцтвах.

Наш камэнтар: Нацыянальныя спартовыя каманды і чэмпіёны ў кожнага народу — гэта арганічная частка нацыянальнай культуры і традыцыі, знак нацыянальнага гонару. Сваіх атлетаў народ вітае на роднай мове, з нацыянальнымі сьцягамі ў руках. Гэта так нармальна.

Беларускі народ пазбаўлены акупанцкім рэжымам гэтай нармальнасьці. На акупанцкай мове вядуцца трансляцыі з спартовых спаборніцтваў. Не гучыць аніслова па-беларуску ў размовах з нашымі спартоўцамі. Над імі махаюць анучай БССР-РБ. Гэта ёсьць арганічная частка антыбеларускай палітыкі.

28 ліпеня 2012 г. польская газэта “Rzeczpospolita” напісала пра набліжэньне прэзыдэнцкіх выбараў у Грузіі (2013 год). Супернікам Міхаіла Саакашвілі, якія кіруе краінай з 2004 г., выступае ўжо цяпер мільярдэр Іванішвілі. Людзі пытаюцца: “Калі Іванішвілі зарабіў свае мільярды ў Расеі, ці не зьяўляецца ён стаўленікам Масквы?” Іванішвілі з сваёй групоўкай “Грузінская Мара” абяцае вырашыць усе праблемы краіны і распачаць перамовы з Расеяй.

Наш камэнтар: Вось жа і назоў для гэтага маскоўскага мільярдэра прыдумалі рамантычны — “Грузінская Мара”. Але грузіны пытаюцца, адкуль грошы і чаму Масква? Імпэрыя не саромеецца і пасылае ў бой сваіх правераных кліентаў. Спадзяемся, што грузінскі народ не дазволіць сябе падмануць фальшывымі перадвыбарчымі абяцанкамі ў стылі Саннікава: “праз тры дні мы будзем жыць у сьветлай, дэмакратычнай Беларусі”.