ЗАМЕЖНЫ ДРУК (29.06–02.07.2011)

29 чэрвеня 2011 г. ангельская газэта “Guardian” паведаміла пра магутную хвалю пратэстаў у Каіры. Дзесяткі тысячаў маладых мужчын біліся ў цэнтры эгіпецкай сталіцы з атрадамі мясцовых амонаў. Больш за 1000 чалавек было паранена. Дэманстранты патрабавалі ад вайсковай рады, якая кіруе краінай пасьля падзеньня Мубарака, правядзеньня рэформаў.

Наш камэнтар: Эгіпцяне не даюць новым кіраўнікам кіраваць па-старому і настойліва нагадваюць пра іхную адказнасьць перад народам. Ніхто ў Эгіпце не спадзяецца, што кіраўніцтва краіны нешта падорыць або нешта саступіць.

29 чэрвеня 2011 г. летувіская газэта “Kauno Diena” напісала, што “лідэры беларускіх апазыцыйных партый і рухаў вырашылі аб'яднаць дэмакратычную апазыцыю, якая будзе імкнуцца да вызваленьня палітычных зьняволеных і да вольных выбараў”. Паводле паведамленьня агенцыі “Інтэрфакс” працытаваны выказваньні “Лебедкі”, Калякінаса (старшыні партыі “Справедлівыйс мірс”) і Мілінкявічуса.

Наш камэнтар: Яны зноў “аб'ядноўваюцца”, зноў тыя ж самыя. І зноў з тым жа самым — заклікаць на “вольныя выбары” пад лукашызмам.

Усе летувіскія газэты з гатоўнасьцю перадрукоўваюць гэтую фантасмагорыю.

29 чэрвеня 2011 г. латвійская газэта “Neatkariga Rigas Avize” напісала, што Расея ўначы паабяцала адключыць падачу электраэнэргіі ў Беларусь, бо тая не заплаціла за пастаўкі. Віцэ-прэм'ер Расеі І. Сечын сказаў, што гэта не палітычнае, а эканамічнае рашэньне.

Наш камэнтар: У інфармацыйнай прасторы розныя “аналітыкі” ізноў загаварылі пра “чарговую вайну” паміж РФ і РБ. А разумныя людзі ў Беларусі даўно ўжо не вераць у гэтыя “войны” і разумеюць, што прамаскоўскі рэжым удае абаронцу сувэрэнітэту, а потым здае Маскве ўсё і нават больш. Вядома, што лукашысты ўжо паслалі ў Маскву грошы і “вайна” скончылася. У чарговы раз маскоўская агентура ў Менску пакрасавалася ў амплуа “зашчітніков отечества”, а маскоўскія ворагі “прадэманстравалі варожасьць” да Лукашэнкі.

29 чэрвеня 2011 г. румынская газэта “Evenimentul Zilei” паведаміла, што французкая авіяцыя скінула на тэрыторыю Лібіі, занятую паўстанцамі, зброю і амуніцыю для частак, якія ваююць супраць рэжыму Кадафі.

Наш камэнтар: Калі народ змагаецца за вызваленьне ад дыктатуры, ён абавязкова атрымлівае дапамогу.

Пазьней стала вядома, што Расея рэзка і шумна пратэставала на міжнароднай арэне супраць гэтай акцыі падтрымкі народнага паўстаньня. Міністар замежных справаў РФ Лаўроў ажно галавой трос і ўдаваў сьвяшчэнны гнеў, што паказалі тэлеканалы ўсяго сьвету. Што ж зробіш, правальваецца чарговы крамлёўскі кліент.

29 чэрвеня 2011 г. чэшская газэта “Mlada Fronta Dnes” паведаміла, што прэм'ер Угоршчыны Віктар Орбан урачыста адсланіў у Будапэшце помнік прзыдэнту ЗША Рональду Рэйгану, “за яго вялікія заслугі ў развале Савецкага Саюза”.

Наш камэнтар: Цывілізаваныя народы дагэтуль ня могуць нарадвацца падзеі 20-гадовай даўніны. Для сёньняшняй моладзі вызваленьне з імпэрыі — натуральная дадзенасьць. А старэйшыя людзі памятаюць, як гэта было ня проста.

30 чэрвеня 2011 г. аўстрыйская газэта “Die Presse” апублікавала фотаздымкі з Трыпалі. Кадафі залікаў жанчын брацца за зброю і бараніць ягоны рэжым. Высунуты лёзунг “Кожная маці стане машынай сьмерці”. На здымках: цёткі трэніуюцца з “калашнікамі”, чарнабровыя маладзіцы сьмяюцца і ўздымаюць аўтаматы...

Наш камэнтар: Адным словам, поўны маразм дыктатарскай прапаганды.

29 чэрвеня лукашызм таксама мабілізаваў сваіх бэрэсэмак і бэрэсэмаў на абарону рэжыму ад дэманстрацый маладых патрыётаў на вуліцах Менску. Мабілізаваным пакуль “калашнікі” не давалі. Ім раздалі сьцягі РБ-БССР і загналі за загароджу на Кастрычніцкай плошчы, выпусьлі перад імі расейскую папсу. Прыкладна 200 бэрэсэмаў удавалі “восторг”, “верность презіденту” і яшчэ нешта. Выглядала гэта даволі квола.

2 ліпеня 2011 г. швайцарская газэта “Neue Zuercher Zeitung” апублікавала артыкул і фотаздымкі, прысьвечаныя падзеям 20-гадовай даўніны. 25 чэрвеня 1991 г. Славенія разам з Харватыяй абвясьціла сваю дзяржаўную незалежнасьць. Сэрбы адразу пачалі ваенныя дзеяньні супраць Славеніі. Вайна працягвалася 10 дзён. З першага дня Славенію бараніла славенская армія і паспалітае рушэньне. Людзі падбівалі югаслаўскія верталёты і танкі, зьнішчалі і бралі ў палон югаслаўскіх вайскоўцаў. Першымі здаліся ў палон і былі вернуты на радзіму косаўскія албанцы, якім зусім не хацелася ваяваць за Сэрбію. Сотні бацькоў прыехалі з Сэрбіі ў Славенію і вымусілі абвясьціць спыненьне агню і замірэньне.

Наш камэнтар: Славенцы ня проста ўзялі ды абвясьцілі незалежную дзяржаву. Яны на працягу гадоў рыхтавалі ўсё: нацыянальную эліту, вайсковыя часткі, рабілі склады зброі і амуніцыі, умацоўвалі пазыцыі. І калі хістанулася белградская імпэрыя, народ і армія былі гатовы да пераможнага змаганьня.