ЗЬВЕСТКІ З ЗАМЕЖНЫХ ГАЗЭТ (22–23.02.2011)

22 лютага 2011 г. латвійская газэта “Diena” цытавала выступ Лукашэнкі ў адной ваенна-інжынэрнай брыгадзе. Ён сказаў: “Калі сытуацыя складзецца так, што дзяржаве будзе пагражаць рэальная небясьпека, я буду вымушаны падключыць Узброеныя сілы. Слава Богу, гэтым разам у гэтым не было патрэбы”. Ён меў на ўвазе здушэньне пратэстаў апазыцыі ў Менску 19 сьнежня пасьля прэзыдэнцкіх выбараў.

Наш камэнтар: Замежныя СМІ, на жаль, прапусьцілі міма вушэй кур'ёзны фрагмэнт гэтага ваяўнічага выступу. Лукашэнка сказаў быў, што “калі што, мы пойдзем у зямлянкі і будзем бараніцца”. Пачуўшы гэта, мільёны беларусаў скруцілі дулю і сказалі: “У зямлянкі? Бараніць Лукашэнку з лукашызмам? Ну, гэта шыш!”

22 лютага 2011 г. бэльгійская газэта “Gazet van Antwerpen” напісала пра народную барацьбу ў лівійскай сталіцы Трыпалі. Маніфэстанты захапілі і падпалілі шэраг урадавых будынкаў і паліцэйскіх камісарыятаў. Яны таксама разграмілі тэлерадыёцэнтар.

Наш камэнтар: Вядома, што калі дыктатар паслаў ваенную авіяцыю бамбаваць народ у Трыпалі і іншых гарадах, афіцыйнае тэлебачаньне круглыя суткі транслявала музычныя праграмы і перадачы пра шчасьлівае жыцьцё фэлахаў. У кожнага дыктатара сваё БТ...

22 лютага 2011 г. польская газэта “Gazeta Wyborcza” паведаміла, што прэзыдэнт РФ Медведев звольніў намесьніка дырэктара ФСБ генэрала Вячаслава Ушакова. Афіцыйная фармулёўка: “за парушэньне службовай этыкі”. Генэрал наладзіў сябе на 60-гадовы юбілей банкет на Рублёўцы за 100 тысячаў даляраў. Адбыўся вялікі канцэрт з мноствам артыстаў і нават цырк са зьвярамі. Цьвіком забаўляльнай праграмы была сьпявачка Ала Пугачова. Але расейскія СМІ мяркуюць, што адстаўка Ушакова зьвязаная з уцечкай інфармацыі з сьледства, якое вядзе ФСБ. ФСБ абвінавачвае кіраўніцтва пракуратуры Маскоўскай вобласьці і некалькі высокапастаўленых прадстаўнікоў галоўнага ўпраўленьня МУС у “крышаваньні” нелегальных азартных гульнявых цэнтраў. Абвінавачаных пракурораў пачаў абараняць намесьнік генпракурора РФ Уладзімер Маліноўскі, які адмяніў пастанову аб узбуджэньні сьледства ў адносінах да іх. Тады сьледчы камітэт ФСБ зьвярнуўся да генпракурора РФ Ю. Чайкі і той узнавіў сьледства. У сувязі з уцечкай Медведев заявіў, што нельга ціснуць на сьледства з дапамогай СМІ. Падчас ператрусаў былі зноўдзены некія кампрамэтуючыя паперы, зьвязаныя з алігархам Беразоўскім.

Наш камэнтар: Маскоўскі гадзюшнік абласных маштабаў занепакоіў Крэмль і Лубянку. Палюбілі абласныя пракуроры азарт. Падобна, што дробныя сошкі не падзяліліся з цэнтральнымі паханамі і пачалася “разборка”. На гэтым фоне зьявіўся шанец для Медведева паказаць сябе ў ролі “справядлівага цара, які карае баяраў”. Крымінальны вадэвіль працягваецца.

22 лютага 2011 г. польская газэта “Rzeczpospolita” напісала: “Абаронцы правоў чалавека ў звароце да Дзімітрыя Медведева напісалі, што “ужываньне сярэднявечных катаваньняў у адносінах да вязьняў у арышце і калоніях набірае памеры, характэрныя для таталітарнай дзяржавы”. Яны просяць унесьці зьмены ў крымінальны кодэкс, каб паказаньні абвінавачаных, зробленыя на пачатку сьледства, былі пацьверджаны імі на судзе.

На расейскія парталы нядаўна патрапіла відэа з матэр'яламі, датычнымі гучных крымінальных справаў у Іркуцкай вобласьці. Дакумэнт мае паказаньні адвакатаў, былых вязьняў і іхных сем'яў. Сярод іншага з дакумэнтаў вынікае, што ў сьледчым арышце ў Іркуцку дзейнічала адмысловая брыгада “для біцьця”, якая зьдзеквалася з вязьняў, што чакалі прысуду. У групу вербавалі арыштантаў. “Мы валім злачынцу з ног, затыкаем рот ручніком, падключае электраток да розных частак цела”. — апавядаў адзін зь іх для СМІ.

Справа зрабілася гучнай, калі аказалася, што Іркуцкая вобласьць лідыруе ў Расеі па раскрыцьці цяжкіх злачынстваў. — Прымушэньне арыштаваных гвалтам да таго, каб яны рабілі прызнавальныя паказаньні супраць сябе, — гэта норма ў Расеі. — кажа газэце Леў Панамароў, старшыня Руху па правах чалавека, які падпісаўся пад лістом да Медведева”.

Наш камэнтар: Раз за разам на паверхню прабіваецца жудасная праўда аб тым, у што ператвараецца “русская демократія” — у гітлерска-сталінскую сярэднявечную катоўню.

22 лютага 2011 г. славацкая газэта “Hospodarske Noviny” паведаміла пра падзеі ў Лівіі. Усход краіны практычна знаходзіцца ў руках паўстанцаў, да якіх далучылася нацыянальная армія. Начальнік спэцслужбаў і МУС рэжыму Юніс Убайдзі заявіў, што выходзіць са складу ўраду і далучаецца да “рэвалюцыі 17 лютага”. За мяжой выказалі падтрымку народнаму паўстаньню шэраг лівійскіх дыпламатаў. У горадзе Табруку нармалізуецца жыцьцё пад кантролем арміі і паўстанцаў.

Наш камэнтар: Вядома, што лівійская армія пачала пераходзіць цэлымі палкамі на бок паўстанцаў, калі жаўнеры і афіцэры ўбачылі, як чорныя наёмнікі дыктатуры забіваюць лівійцаў. Адпаведныя высновы з падзеяў зрабілі і лівійскія начальнікі ў спэцслужбах і дыпламатыі. Рэжым валіцца.

У кожнай дыктатуры ёсьць сваё “АДКБ”. Але зьнішчальнікі народаў ня выратуюцца янычарамі, імпартаванымі з-за мяжы. Начальнікі дыктатуры павінны ведаць, што ў гэтым выпадку нішто не выратуе іх ад народнага гневу.

22 лютага 2011 г. румынская газэта “Adevarul” напісала, што пяць расейскіх мільярдэраў уклалі каласальныя сумы ў Рэспубліку Малдову. Яны практычна кантралююць найбольш прыбыльныя галіны эканомікі, рынак нафты, мэталургіі і будаўнічых матэр'ялаў. Імёны ўсё вядомыя: Алена Батурына, Вагіт Алікпераў, Мікалай Цвяткоў, Алішэр Усманаў. У Малдове гучаць галасы пра вялікую небясьпеку эканамічнага ціску з боку Расеі.

Наш камэнтар: Маскоўская мафійная банда захапіла ў Малдове практычна ўсё. У гэтай сувязі ня трэба зьдзіўляцца, што так учэпіста трымаецца за ўладу бальшавіцкая прамаскоўская хунта Вароніна. Нельга дапускаць маскоўскіх аль-капонэ на сваю зямлю, нават калі яны абяцаюць залатыя горы. Трэба гнаць іх з сваёй дзяржавы.

23 лютага 2011 г. іспанская газэта “El Mundo” напісала пра тое, што бэльгійскія і італьянскія фірмы забясьпечвалі рэжым Кадафі зброяй. Міністар юстыцыі Лівіі Абдэль Халіль, які далучыўся да рэвалюцыі, заявіў, што Кадафі асабіста аддаў быў загад на правядзеньне тэракта ў 1988 г. Тады над шатландскім мястэчкам Локрбі выбухнула бомба ў амэрыканскім пасажырскім самалёце, загінулі 270 чалавек. Газэта публікуе здымкі апошніх падзеяў: паўстанцы займаюць захопленыя танкі і ракетныя ўстаноўкі. Усходняя частка Лівіі знаходзіцца пад кантролем паўстанцаў. Там новыя ўлады наладжваюць нармалізацыю жыцьця. Калёны паўстанцаў штодня прасоўваюцца на захад, вызваляючы краіну ад дыктатуры.

Наш камэнтар: Яшчэ адна важная лекцыя рэвалюцыі: мужчыны, якія маюць ваенную падрыхтоўку, павінны завалодваць зброяй і ваеннай тэхнікай, каб вызваляць краіну.

Адкрылася таямніца лагодных адносінаў рэжыму Кадафі і краінаў Эўразьвязу. Йшлося ня толькі пра нафту, але і пра горы сучаснай зброі, якой крывадушны Захад забясьпечваў дзікую дыктатуру.

23 лютага 2011 г. французкая газэта “Le Figaro” паведаміла пра агульнанацыянальны страйк у Грэцыі. Людзі пратэстуюць супраць палітыкі эканоміі за кошт працоўных. У Афінах паліцыя заатакавала і пачала зьбіваць дэманстрацыю. Людзі былі гатовыя да абароны і закідалі паліцэйскіх “кактэйлямі Молатава”. На здымках у газэце панічна бегаюць паліцэйскія, на якіх палае спэцвопратка.

Наш камэнтар: Грэцкія працоўныя добра падрыхтаваліся да пратэстаў. Дзяржыморды меркавалі ў чарговы раз беспакарана пабіць людзей ды ня выйшла.

23 лютага 2011 г. італьянская газэта “Repubblica” паведаміла, што італьянскі прэм'ер Бэрлусконі вельмі апасаецца разьвіцьця падзеяў у Лівіі. Яго ўразілі ваяўнічыя заявы Кадафі ў адрас Італіі. Бэрлусконі некалькі разоў ужо перамаўляўся з Кадафі па тэлефоне, але ўсяроўна баіцца. Прэм'ер сказаў: “Мы павінны быць асьцярожнымі з Кадафі, ён — шаленец. Аднойчы ён ужо стрэліў ракетай па нас. Дзе гарантыі, што ня стрэліць яшчэ раз?”

Наш камэнтар: Беларускія патрыёты на працягу гадоў папярэджваюць Захад пра небясьпеку мясцовага шаленца, які мае расейскія ракеты (да таго ж, ім кіруюць супершаленцы ў Крамлі). Гэта асабліва небясьпечна для суседніх краінаў, якія значна бліжэй да шаленцаў, чым Італія да Лівіі. Але суседнія істэблішмэнты зусім нядаўна раскланьваліся з дыктатарам, хвалілі яго “за лібэралізм”, потым пачалі зноў прымаць у сябе як герояў прадстаўнікоў прамаскоўскай псэўдаапазыцыі. Яны “не заўважаюць” сапраўдных падзеяў у беларускай драме, забясьпечваюць грантамі падстаўных мілінкевічаў-вінцучкоў. Яны ў прынцыпе займаюцца самападманам і дэзарыентуюць свае грамадзтвы. Згаданым істэблішмэнтам здаецца, што яны трымаюць сытуацыю пад кантролем. Бэрлусконі таксама гэтак здавалася, цяпер ён шалёных ракетаў баіцца. А так хораша ўсё йшло перад выбухам народнага гневу. ..

23 лютага 2011 г. славацкая газэта “Hospodarske Noviny” пісала пра візіт у Прагу прэзыдэнта Эўразьвязу Ван Рампэя. Візіцёра сустрэлі дзесяткі дэманстрантаў з плакатамі, якія пратэставалі супраць увядзеньня эўра і супраць далейшай эўрапейскай інтэграцыі. Малады славак Даніэль Брвнішцян публічна спаліў сіні сьцяг Эўразьвязу. Ён сказаў журналістам: “Эўразьвяз — гэта новы Савецкі саюз. Я ня жыў ані пры Савецкім саюзе, ані пры камунізме, але спадзяюся, што пры гэтым і ня буду жыць, нягледзячы на Эўразьвяз”. Дэманстрант сказаў, што не належыць ні да якой партыі і пратэстуе супраць палітыкі Эўразьвязу: “разьмеркаваньня, абкладаньня падаткамі і ўмяшальніцтва ў кожны аспэкт чалавечага жыцьця і дзейнасьці”.

Наш камэнтар: Як бачым брусэльская эўрабалбатня пра “правы чалавека” і “усё пад кантролем” не затлуміла галовы моладзі, якая ня хоча ў “новы савецкі саюз”.