СУТНАСЬЦЬ ВЫБАРАЎ

Выбарчую кампанію ў парлямант рэжым на Беларусі праводзіць сёлета крайне недэмакратычнымі мэтадамі, яшчэ больш жорсткімі і бессаромнымі, чым раней. Але адначасна шмат адкуль ужо цяпер йдзе ня менш бессаромная прапаганда за тое, каб прызнаць гэтыя антыдэмакратычныя выбары за дэмакратычныя і тым самым легітымізаваць новаабраную бяспраўную “палату”.

Масква, якая кантралюе асноўныя галіны ўлады на Беларусі, зацікаўлена ў легітымнасьці “палаты”, каб фармальна замацаваць захоп беларускай маёмасьці, зрабіць расейцаў РФ грамадзянамі Беларусі і ўвесьці расейскія ракеты і войскі на Беларусь.

8-га верасьня гэтага года Лукашэнка на канфэрэнцыі для прэсы даў выразна зразумець, што ўсе гэтыя пытаньні, гэтак жа, як і прызнаньне Паўднёвай Асэціі, будуць вырашацца дэпутатамі пасьля выбараў новага парляманту.

Лукашэнка хацеў бы мець легальны парлямант, каб перакласьці на яго частку адказнасьці і ўзаконіць рэжым у міжнародным маштабе.

Эўразьвяз, верны падвойным стандартам у палітыцы, хацеў бы прызнаць недэмакратычныя выбары за дэмакратычныя, каб павярнуць лукашысцкі рэжым да сябе тварам, наіўна думаючы дробнымі падачкамі разьвярнуць яго ў заходнім кірунку.

Падстаўная апазыцыя падтрымлівае пазыцыю Эўразьвязу (немцаў, Брусэля і г.д.) пры ўмове аплаты грашыма. Імітатары ў палітыцы ніколі не зыходзілі з нацыянальных інтарэсаў, а толькі ўлічвалі каньюнктуру Захаду, прапановы Масквы, думку АБСЭ і падладжваліся пад іх (ізноў жа, за аплату і за адпаведную ўзнагароду за паводзіны).

Тым часам галоўны нацыянальны інтэрас беларусаў у гэтай сытуацыі ёсьць міжнароднае непрызнаньне антыдэмакратычных выбараў. Ад прызнаньня ці непрызнаньня будзе залежыць далейшы ход унутранай акупацыі Беларусі, увядзеньне расейскіх ракетаў, войска, захоп беларускай маёмасьці, зьмяненьне дэмаграфічнага балянсу краіны і г.д. Усе іншыя выбарчыя апэрацыі (кандыдаваньне, агітацыя, пропуск двух-трох прамаскоўскіх “дэмакратаў” у “палату” і г.д.) — усё гэта ня мае ніякага значэньня перад галоўным: прызнаньне ці непрызнаньне антыдэмакратычных выбараў, легальная будзе ці нелегальная новая рэжымная “палата”.

У сытуацыі бяспраўя і недэмакратычнасьці выбараў, у становішчы поўнай адсутнасьці кантролю над галасаваньнем і над фальсіфікацыяй галасаваньня, адзіным эфэктыўным дзеяньнем, якое можа накаўтаваць рэжым і забясьпечыць непрызнаньне фальшывых выбараў — гэта байкот, няўдзел у галасаваньні.

Канцэпцыя асэнсаванага няўдзелу ў галасаваньні ў рэжымнай схеме фальшывых выбараў распрацаваная намі даўно, яшчэ ў канцы 90-х гадоў. Удалося яе адносна пасьпяхова ўжыць у 2000-м годзе (тады правалілася галасаваньне ў Менску і іншых месцах). Выбары не былі прызнаныя міжнароднай супольнасьцю.

Падрыхтоўкай байкоту (пачынаючы з сакавіка гэтага года) практычна займаецца толькі адна партыя — КХП БНФ. Пазьней яе падтрымалі (і дзейнічаюць самастойна) некаторыя моладзевыя арганізацыі (Малады Фронт і інш.). Вынікі нашай цяжкай і нябачнай працы ёсьць, але яны заўсёды будуць няпоўнымі, калі ў выбарчым полі застануцца іншыя нерэжымныя арганізацыі і партыі. У гэтым сэнсе падстаўная апазыцыя як вечны штрайкбрэхер і калабарант іграе заўсёды сваю заведамую ролю.

Рэжым адэкватна адчувае небясьпеку байкоту і сваё слабое месца ў фальшывай палітыцы. Неўзабаве пасьля ініцыятывы КХП БНФ, яшчэ вясной, абазвалася агентурная “Хартыя”, якая раптам... падтрымала байкот. Спачатку падаў голас спадар Бандарэнка, а ў апошні час А. Саньнікаў. Ніякіх дзеяньняў за гэтым, натуральна, не стаіць, акрамя няўклюднай спробы агентуры адцягнуць на сябе ўвагу ад сур'ёзнай справы і разьвесьці пустапарожнія гаварэньні.

Людзям, якія разумеюць адказнасьць становішча, я б ня раіў, аднак, марнаваць час на гаворкі з агентурай. Сумленным беларусам трэба зрабіць усё магчымае, каб у справе ацэнкі выбараў не запанавалі палітычныя цынікі і прагматыкі падвойных стандартаў. Недэмакратычныя выбары ня могуць быць прызнаныя за дэмакратычныя. Прарасейскі парлямант, які падрыхтаваны па сьпісах рэжыму і Масквы і прапушчаны праз працэдуру фальшывага галасаваньня, ня можа быць легітымным ворганам улады. І што істотна — сваё слова тут можа сказаць кожны беларус, калі адмовіцца ўдзельнічаць у камэдыі, у якой ад яго ўдзелу нічога ўжо не залежыць. Усе за байкот галасаваньня!

9 верасьня 2008 г. Зянон ПАЗЬНЯК

Старшыня Беларускага Народнага Фронту “Адраджэньне” і Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі — БНФ