МАСКВА ПРЫГЛЯДАЕЦЦА ДА ЗАПЛЕЧНІКАЎ

Пра сапраўдную сутнасьць дзеяньняў у Маскве “няўступлівай беларускай дэлегацыі”, а таксама пра сутнасьць прамаскоўскай псэўдаапазыцыі (Мілінкевіч-Калякін, Лебедько, Вячорка і інш.) яшчэ раз паведаміла руская служба “Голасу Амэрыкі” 11 студзеня сёлета. Служба ўзяла інтэрвію ў кіраўніка расейскіх і эўразійскіх праграмаў Фонду “Наследіе” Арыеля Коэна. Цытуем інтэрвію, прысьвечанае апошняму “газаваму канфлікту” паміж Масквой і Менскам:

“ — Что побудило Россию прекратить субсидирование своего верного союзника?

А. Коэн: — На повестке дня России стояло присоединение Беларуси. Лукашенко был вызван в Москву и вёл об этом переговоры с Путиным, но они не договорились. Москва решила, что “фантомные боли империи” — это, конечно, хорошо, но своя труба ближе к телу, и пора брать контроль газопроводную систему Беларуси, чего “Газпром” давно уже хотел. Началась тарифная война. Но мои источники говорят, что этим дело не ограничится, и Россия сделает всё возможное, чтобы избавиться от Александра Григорьевича.

— Готова ли Россия идти до конца в этом конфликте?

А. Коэн: — Ну, может быть не настолько, чтобы послать танки оккупировать Беларусь — это вызовет слишком большой международный скандал. Но, используя терминологию администрации Буша, речь идёт о “смене режима” в Минске. И контакты между Кремлём и белорусской оппозицией существуют уже давно”.

Такім чынам — мілінкевічы-вінцучкі замест расейскіх танкаў. Падступныя “кантакты з Крамлём” за плячыма беларускага народу гэтая публіка мае ўжо даўно. Чым жа адрозьніваюцца тады ад шклоўскага рэжыму гэтыя прамаскоўскія “апазыцыянэры”? А нічым. Хіба толькі тым, што яны — за “союз с Россіей без Лукашенко”. Нацыянальна-дзяржаўная здрада гэтай публікі даўно ўжо не зьяўляецца сакрэтам нават для амэрыканскіх назіральнікаў.

Юрка Марозаў